dimarts, de maig 30, 2006

Inici del projecte



GUIÓN “Los sueños”

DIÁLOGO:
PI: ¿Qué es un sueño?
PII: Algo que anhela alguien con todas su fuerzas.
PI: ¿Y cuántos tipos de sueño hay?
PII Hay tantos sueños como personas habitan en este mundo, infinitos…incluso más, porque las personas suelen tener más de uno.
PI: Uno de mis sueños es viajar.
PII: Vaya viajar!!! También es uno de los míos.
PI: Yo sueño despierto muchas veces y me imagino viajando alrededor del mundo llegando a los lugares más recónditos y peculiares que me puede ofrecer esta gigantesca “bola azul”.
PII: Mi sueño es vivir una gran aventura. Sueño que cojo una mochila con todo lo que pueda necesitar y mis piernas se encaminan a lo desconocido, lo inexplorado…
PI: Descubro tierras que jamás hubiese podido imaginar, conozco a personas fascinantes que me descubren los misterios de cada una de las tierras que visito.
PII: Cuando llego a un lugar nuevo, exprimo toda su esencia. Disfruto de la belleza que me puede ofrecer hasta que consigo asimilarlo todo y vivirlo dentro de mí.
PI: Vaya que si!!! Oye, ¿y porque no lo hacemos?
PII: Pues estaría genial tener un acompañante como tu!!!
PI: Gracias. Pero hay un problema. Bueno varios…
PII: ¿Cuáles?
PI: En primer lugar, necesito dinero para poder hacer esto. En segundo lugar, no puedo dejar mi trabajo en la oficina pues soy imprescindible y en tercer lugar, esto no es más que un sueño.
PII: Entonces me estás diciendo que los sueños ¿se quedan siempre en sueños?
PI: Creo que generalmente suele ser así.
PII: Y ¿por qué?
PI: Porque pocas personas son capaces de dejarlo todo por un sueño.
PII: Pocas personas son capaces de seguir un sueño porque podrían tacharle de loco, de soñador, de pobre infeliz…
PI: Y justamente seria todo lo contrario, porque esa sería de las pocas personas que son felices ya que está realmente haciendo realidad su sueño.
PII: Y sería un soñador, claro, pero es que realmente ¿no lo somos siempre todos un poco?
PI: Lo somos pero porque para poder vivir en este incesante mundo de trabajo, estrés, consumismo e idiotez se necesita sobrevivir con un sueño.
PII: Si no soñáramos no sobreviviríamos…La realidad es demasiado cruda.
PI: Y lo más importante de todo, los locos no son los soñadores, los locos somos todos los demás porque realmente seguimos vidas que no nos gustan, que no nos llenan y nos producen tristeza en vez de alegría.
PII: Realmente es así porque somos unos cobardes, salirnos de las líneas marcadas es como suicidarse al cruzar una autopista. Una autentica tontería.
PI: Somos un auténtico rebaño de cabras que no puede separase porque sino ¿qué pasaría?
PII: Buff…no quiero no pensarlo.
PI: Dios mío estamos locos, locos de remate!!!
PII: Si creo que si.
PI: Además tu piensa, dos personas se pasan la vida viajando a tierras lejanas y un día después de muchos años se hacen viejos, al no trabajar no han cotizado en su vida. ¿Entonces qué?
PII: Claro, entonces ¿quién se encarga de ellos? Ya no pueden trabajar porque la fuerza y la juventud no les acompaña…pues los han abandonado. Y otra cosa peor se salieron de las líneas marcadas
PI: Les espera un final que no quiero ni imaginar. Qué tragedia!!! Y todo por un maldito sueño.
PII: Me acabo de dar cuenta que nuestro sueño es una locura
PI: Vaya. Pero dime tu la gente que se pasa la vida trabajando y luego tampoco puede subsistir con el dinero que se les da. Entonces que pasa con esa gente que ni soñaron ni fueron ni serán felices nunca.
PII: Realmente creo que lo mejor seria dejarnos llevar por nuestro sueño presente porque el futuro ya vendrá.
PI: Yo también lo creo.
PII: Bueno PI ya es muy tarde y tengo que irme a casa que mañana curro a las 7 de la mañana
PI: Uy, si!!! Se nos ha hecho tardísimo y yo todavía tengo que acabar un trabajo que me dejé a mitad.
PII: Ha sido bonito soñar un rato.
PI: Si, ha sido bonito!!!
PII: Hasta pronto amigo.
PI: Hasta otra compañero de sueños.

Aquesta sería una part del possible guió per al tema favorit dels somnis pegueu-li una ullada i ja em direu. Gràcies

4 Comments:

Blogger Tabe_ said...

Que sàpigues que vaig decidir deixar de somniar, i fer tots els somnis que puga realitat (aquest estiu toca Australia).

Un beset somniadora.

30 de maig, 2006  
Blogger CUCALELLA said...

A vore si es veritat que em penses coses per a fer en el projecte wapa. Ja aniràs comentant-me quan tingues algo.

Xiquet no me digues que te'n vas cap a Australia. M'ho dius de veritat? Encara faràs tu el meu somni abans que jo...vaja...

Petonets a tots

31 de maig, 2006  
Anonymous Anònim said...

Vigila q no vingui algú i agafi aquest guió i l'utilitzi sense el teu permís

M'ha agradat :)

31 de maig, 2006  
Blogger CUCALELLA said...

Vaja, moltes gràcies per l'avís. Ni ho havia pensat. Quin cap que tinc...

02 de juny, 2006  

Publica un comentari a l'entrada

<< Home